بررسی پاسخ پاداشی هسته آکومبنس مغز پس از تزریق سلول های مزانکیمال بنیادی به دنبال دمیلیناسیون ناشی از اتیدیوم بروماید

مقدمه و هدف: دمیلیناسیون مهم ترین عارضه بیماری ام اس است که طی آن لایه میلین اطراف فیبرهای عصبی و هسته‌های مغزی دچار آپوپتوز یا مرگ سلولی می‌شوند. هسته آکومبنس یکی از هسته‌های ناحیه استریاتوم است که در پاسخ پاداشی مغز موثر است. رویکردی که اخیرا به آن توجه زیادی شده است سلول درمانی با استفاده از سلول‌های بنیادی است. بنابراین هدف این مطالعه بررسی پاسخ پاداشی هسته آکومبنس به دنبال تزریق سلول های مزانکیمال بنیادی در دمیلیناسیون ناشی از اتیدیوم بروماید در موش‌های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به وزن 250-300 گرم در روز جراحی تحت بیهوشی قرار گرفته، سپس 5/2 میکرولیتر اتیدیوم بروماید (EB)0.01 درصد تزریق شد. همچنین از آنجا که نیاز به تزریق سلول‌های بنیادی در بطن مغز خواهد بود، همزمان یک کانول در محل مختصات بطن قرار داده شد تا دیگر نیاز به بیهوشی مجدد نباشد. حیواناتی که در گروه‌های کنترل، آسیب، شاهد جراحی (Sham) و درمان قرار گرفته‌اند تا سه روز در شرایط پس از جراحی در اتاق حیوانات بصورت تمیز نگهداری شدند. سپس وارد اتاق استریل برای پیوند سلول بنیادی مزانشیمال (100000*5) شدند. در روز‌های صفر، 14 و 28 پس از جراحی در گروه‌های مورد آزمایش تست رفتاری ترجیح مکان شرطی (CPP Conditioned Place Preference) انجام شد. جهت ارزیابی پاسخ پاداشی حیوانات از تزریق زیرجلدی مرفین استفاده گردید. نتایج: یافته‌های این پژوهش نشان داد که پاسخ شرطی شده حیوانات در تست رفتاری CPP در گروه‌هایی که سلول بنیادی را 14 و 28 روز قبل دریافت کرده‌اند در مقایسه با آسیب (گروه دریافت کننده EB) به طور معناداری افزایش یافت. نتیجه گیری: بنابراین استفاده از سلول‌های بنیادی به عنوان یک عامل موثر در روند بازسازی سیستم عصبی و بهبود پاسخ پاداشی، بایستی مورد توجه و مطالعه بیشتری قرارگیرد.